ส่วนลดและข้อเสนอ
สินค้าและผลิตภัณฑ์หายาก - เครื่องมือและอุปกรณ์โดยเฉพาะ
ข้อมูลด่วนเพิ่มเติมสำหรับเนื้อหาของหน้าปัจจุบัน
กลศาสตร์ควอนตัมเกี่ยวข้องกับระบบขนาดอะตอมหรือย่อยอะตอม เช่นอนุภาคอะตอมอิเล็กตรอนโปรตอนและอนุภาคมูลฐานอื่น ๆ ความยากลำบากบางประการที่พบในกลศาสตร์คลาสสิกในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าเช่นปัญหาการแผ่รังสีของร่างกายสีดำและความเสถียรของอิเล็กตรอนบนวงโคจรทำให้เกิดความคิดว่าพลังงานทุกรูปแบบเดินทางในรูปแบบของคานที่แยกไม่ออกและแยกไม่ออกเรียกว่าปริมาณหรือ "ควอนตัม" แนวคิดนี้เกิดขึ้นโดย Max Planck นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันในปี 1900 และโดยที่ Albert Einstein ได้ให้คำอธิบายเกี่ยวกับเอฟเฟกต์โฟโตอิเล็กทริกซึ่งพบว่าคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าบางครั้งมีพฤติกรรมคล้ายกับพฤติกรรมของอนุภาค แตกต่างจากนักฟิสิกส์. ในปีพ. ศ. 2467 หลุยส์เดอบร็อกลีได้ตระหนักว่าวัตถุสามารถทำงานเป็นคลื่นได้ซึ่งแสดงโดยความเป็นคู่ของคลื่นและอนุภาค ในพื้นหลังนี้มีการนำเสนอสูตรทางคณิตศาสตร์ที่แตกต่างกันสองสูตร ได้แก่ : กลศาสตร์ของคลื่นที่พัฒนาโดยเออร์วินชเรอดิงเงอร์เกี่ยวข้องกับการใช้วัตถุทางคณิตศาสตร์ที่เรียกว่าฟังก์ชันคลื่นโดยอธิบายถึงความน่าจะเป็นของอนุภาคในจุดหนึ่งของอวกาศและกลศาสตร์เมทริกซ์ที่สร้างโดย Werner Heisenberg และ Max Born ซึ่งอธิบายอนุภาคเป็นเมทริกซ์ที่เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา แม้ว่าฟังก์ชันหลังจะไม่ได้อ้างถึงฟังก์ชันคลื่นหรือแนวคิดที่คล้ายคลึงกัน แต่ก็สอดคล้องกับสมการของชเรอดิงเงอร์ หลักการที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งของกลศาสตร์ควอนตัมคือหลักการความไม่แน่นอนที่คิดค้นโดย Heisenberg ในปี 1927 และระบุว่าความสามารถของเราในการวัดคุณสมบัติเฉพาะสองอย่างของอนุภาคในเวลาเดียวกันด้วยความแม่นยำระดับสูงนั้นมี จำกัด สิ่งนี้ทำให้หลักการของการกำหนดสัมบูรณ์สัมบูรณ์สิ้นสุดลงซึ่งบ่งชี้ว่าสถานะของระบบสามารถทำนายได้อย่างแม่นยำจากสถานะก่อนหน้าเนื่องจากปรากฏการณ์ควอนตัมสามารถอธิบายได้ด้วยวิธีที่น่าจะเป็นเท่านั้น สิ่งนี้นำไปสู่การถกเถียงทางวิทยาศาสตร์ครั้งใหญ่ในหมู่นักฟิสิกส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ยี่สิบรวมถึงอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ผู้คัดค้านการตีความนี้แม้ว่าเขาจะมีส่วนสำคัญในการจัดตั้งกลศาสตร์ควอนตัม
กลศาสตร์ควอนตัมประสบความสำเร็จอย่างมากในการอธิบายปรากฏการณ์ต่างๆเช่นเลเซอร์และเซมิคอนดักเตอร์และส่งผลให้เกิดการใช้งานทางเทคนิคที่สำคัญซึ่งเป็นรากฐานที่สำคัญของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่ส่วนใหญ่ของความเข้าใจเกี่ยวกับพลวัตและโครงสร้างของอนุภาควิธีที่พวกมันโต้ตอบและการก่อตัวของพันธะเคมีขึ้นอยู่กับฟังก์ชันคลื่น . เคมีเชิงคำนวณยังอาศัยทฤษฎีควอนตัมในประสิทธิภาพทางคณิตศาสตร์เพื่อวิเคราะห์และจำลองผลการทดลองทางเคมี ในทางชีววิทยากลศาสตร์ควอนตัมสามารถอธิบายกลไกที่การแปลงพลังงานเกิดขึ้นระหว่างการสังเคราะห์ด้วยแสง
ในพืชและแบคทีเรียบางชนิดเช่นเดียวกับกระบวนการมองเห็นในสัตว์ ขณะนี้นักวิจัยกำลังดำเนินการกับแอปพลิเคชันอื่น ๆ ในอนาคตมากมายในด้านสารสนเทศ
กลศาสตร์ควอนตัมเกี่ยวข้องกับระบบขนาดอะตอมหรือย่อยอะตอม เช่นอนุภาคอะตอมอิเล็กตรอนโปรตอนและอนุภาคมูลฐานอื่น ๆ ความยากลำบากบางประการที่พบในกลศาสตร์คลาสสิกในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าเช่นปัญหาการแผ่รังสีของร่างกายสีดำและความเสถียรของอิเล็กตรอนบนวงโคจรทำให้เกิดความคิดว่าพลังงานทุกรูปแบบเดินทางในรูปแบบของคานที่แยกไม่ออกและแยกไม่ออกเรียกว่าปริมาณหรือ "ควอนตัม" แนวคิดนี้เกิดขึ้นโดย Max Planck นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันในปี 1900 และโดยที่ Albert Einstein ได้ให้คำอธิบายเกี่ยวกับเอฟเฟกต์โฟโตอิเล็กทริกซึ่งพบว่าคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าบางครั้งมีพฤติกรรมคล้ายกับพฤติกรรมของอนุภาค แตกต่างจากนักฟิสิกส์. ในปีพ. ศ. 2467 หลุยส์เดอบร็อกลีได้ตระหนักว่าวัตถุสามารถทำงานเป็นคลื่นได้ซึ่งแสดงโดยความเป็นคู่ของคลื่นและอนุภาค ในพื้นหลังนี้มีการนำเสนอสูตรทางคณิตศาสตร์ที่แตกต่างกันสองสูตร ได้แก่ : กลศาสตร์ของคลื่นที่พัฒนาโดยเออร์วินชเรอดิงเงอร์เกี่ยวข้องกับการใช้วัตถุทางคณิตศาสตร์ที่เรียกว่าฟังก์ชันคลื่นโดยอธิบายถึงความน่าจะเป็นของอนุภาคในจุดหนึ่งของอวกาศและกลศาสตร์เมทริกซ์ที่สร้างโดย Werner Heisenberg และ Max Born ซึ่งอธิบายอนุภาคเป็นเมทริกซ์ที่เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา แม้ว่าฟังก์ชันหลังจะไม่ได้อ้างถึงฟังก์ชันคลื่นหรือแนวคิดที่คล้ายคลึงกัน แต่ก็สอดคล้องกับสมการของชเรอดิงเงอร์ หลักการที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งของกลศาสตร์ควอนตัมคือหลักการความไม่แน่นอนที่คิดค้นโดย Heisenberg ในปี 1927 และระบุว่าความสามารถของเราในการวัดคุณสมบัติเฉพาะสองอย่างของอนุภาคในเวลาเดียวกันด้วยความแม่นยำระดับสูงนั้นมี จำกัด สิ่งนี้ทำให้หลักการของการกำหนดสัมบูรณ์สัมบูรณ์สิ้นสุดลงซึ่งบ่งชี้ว่าสถานะของระบบสามารถทำนายได้อย่างแม่นยำจากสถานะก่อนหน้าเนื่องจากปรากฏการณ์ควอนตัมสามารถอธิบายได้ด้วยวิธีที่น่าจะเป็นเท่านั้น สิ่งนี้นำไปสู่การถกเถียงทางวิทยาศาสตร์ครั้งใหญ่ในหมู่นักฟิสิกส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ยี่สิบรวมถึงอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ผู้คัดค้านการตีความนี้แม้ว่าเขาจะมีส่วนสำคัญในการจัดตั้งกลศาสตร์ควอนตัม
กลศาสตร์ควอนตัมประสบความสำเร็จอย่างมากในการอธิบายปรากฏการณ์ต่างๆเช่นเลเซอร์และเซมิคอนดักเตอร์และส่งผลให้เกิดการใช้งานทางเทคนิคที่สำคัญซึ่งเป็นรากฐานที่สำคัญของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่ส่วนใหญ่ของความเข้าใจเกี่ยวกับพลวัตและโครงสร้างของอนุภาควิธีที่พวกมันโต้ตอบและการก่อตัวของพันธะเคมีขึ้นอยู่กับฟังก์ชันคลื่น . เคมีเชิงคำนวณยังอาศัยทฤษฎีควอนตัมในประสิทธิภาพทางคณิตศาสตร์เพื่อวิเคราะห์และจำลองผลการทดลองทางเคมี ในทางชีววิทยากลศาสตร์ควอนตัมสามารถอธิบายกลไกที่การแปลงพลังงานเกิดขึ้นระหว่างการสังเคราะห์ด้วยแสง
ในพืชและแบคทีเรียบางชนิดเช่นเดียวกับกระบวนการมองเห็นในสัตว์ ขณะนี้นักวิจัยกำลังดำเนินการกับแอปพลิเคชันอื่น ๆ ในอนาคตมากมายในด้านสารสนเทศ
No comments:
Post a Comment